Kar Dİlİyle Sevİyorum Senİ

şimdi sokaklar kar diliyle konuşuyor;şairler de

farkındayım aşksız yaşadığımın,fotoğraflarım

bir kez daha sıyırıyor alnımı;şarkıların diline düşmüş

gençliğim

bazan yağmurun adını çağırıyor içimdeki mahpusluk

bazan hayra yoruyorum hayatımı

usta bir karanfil yakalıyor saçlarımdan-şehri gözetleyen

dikbaşlı çocuklar

sonra kar diliyle çorap söken kadınlar-hazan abla

bir çay içimi molasında

elma! elma!

elma!

benim de şakaklarımda bir çapkınlık

günün ortasında mahşer sevinci-babam

ve sanki sinema biletimdeki koltuk

akşama heryer yarılmış

düşlerin ve karıncaların yolu ayrılmış

ve biliyorum şahlar da ölüyor-dişlerinin kısmetinde

memleket havaları

sevgilim bize kar diliyle bu yalnızlık ayrılmış

bir yanı yaşamak biryanı

senin de adın kar diliyle çağrılmalı

gecenin yüreği büyüsün diye,sevgilim

saçlarına kardan meç yapılmalı,gözlerin gözlerin...gözlerin....

bakarken sürgün günlerimin erkekliğinden

birşeyler hatırlatmalı....