Sevgiliye Verilemeyecek Mektup -3

Ne kadar gidecek böyle, halen seviyorum seni. Nasılsın diye
soramıyorum, biliyorum ki sen hayatından memnun ve umutlusun. Benim
kadar karamsar bakmıyorsun hayata, kaç yıl daha böyle acı içinde
bekleyeceğim. Kaç yıl daha geçecek böyle sensiz güzel gözlüm. Yüzüne
bakamıyorum görmüyorum gözlerini hatta neler düşündüğünü bile
bilmiyorum. Yazmak adına başladığımda hep aklıma gelir gözlerin,
sonrada gözlerinin içindeki sevgi, vurulup kalırım ben içindeki ateşe,
ellerim sana uzanmak istediğinde gökyüzünde asılı kalır. Sonra sözlerin
iner derin uçurumların ürkütücü yanları gibi, yüreğimin kuytu
köşelerine. Sana söyleyemeyeceğim sevgiye dair, yazdığım kelimelerin
sadece özetini, içimdeki duygulara uyarlayıp sözlerin en ince
ifadesiyle anlatmak istiyorum…

Bazen geceleri anlamsız acılar yakalar beni, karanlık sokaklarda
korkmaya başlarım ve sığınacak kuytu bir köşe ararım. Belki de bu
yüzden giderim kendimden uzaklara, bir yerlere. Şimdi ellerine dokunmak
vardı, gözlerinde boğulma telaşını yaşamak, sonrasında ağlamak vardı
suskun zamanların ortasında. Biliyorum ki hiçbir zaman yaşanmayacak bir
daha yaşadıklarım seninle, ve bir daha hiç bu kadar sevmeyeceğim seni
delice, yüzün ve hüzün ikisi de aynı benim için. Hüzünlüyüm sararmış
yapraklar gibi, yere düşercesine acımasız ve yaralı zamanların
kurbanıyım. Sevilmek istiyorum yok olan zamanlarda seni beklerken.
Aslında daha açık konuşmalıyım kalemi biraz daha sertleştirip içimdeki
gün görmemiş tüm isyanların sesini anlatmalıyım. Yani bir bakıma
korkularımı korkaklığımı, içimdeki sana ait ne varsa bende anlam
kazanmış her şeyi, yazmalıyım adını kazıdığım her yere… Geldiğinde bu
dağılmış hayatım toparlanırdı ama sadece o kadar, ömrümün üşüyen
yanlarını, şefkat isteyen zamanlarda, yalnızlığın tepemde nöbet
tuttuğu, anların hiç birinde olmadın. Ben hep o derin sevgimle
yaklaştım sana, biraz gözlerini aradım, biraz da sıcaklığını istedim.
Ama sen hep kaçışların istikametinde, ben kural tanımaz uzun romanlar
delisi, nereye gidersem gideyim hep senin benden sakladığın şefkati
sıcaklığı anlayışı aradım. Bir kere de olsa o derin merhametinle
yaklaşsaydın. Belki de başkası hiçbir zaman olmazdı şu yalan denilen
hayatımda, aramıza anlamsız savaşlar girmezdi uzaklığın vermiş olduğu
korkularla, kırmazdı söylediklerimiz. Yüreğimizi toparlardı yorulmuş
sevda, yollarına baharlar düşerdi. Gözlerine gözlerim sözlerine
şefkatim… Şimdi ne kendimi ne de seni suçlamaya hakkım var. Geçmiş
benim adıma seninle doludur, ve hayatımın en anlamlı kısımlarından
birisin. Dön diyemem, gel diyemem sana. Ama şunu bil ki yüreğimde bir
yerin var, bunu hiç kimse dolduramaz. Bu ne bir merhaba ne de bir
elvedadır. Nasıl anlam vermek istersen senin tercihindir. Belli bir
süre önce, yıl mı asır mı sen karar ver. Ben de asır kadar gibi uzun,
hayat kadar kısa, ama anlamlı idi. Seni sevdiğimi söylerken, çok derin
duygular içindeydim, sevgi doluydum. Bu mektup diğerlerinden farklı
gelebilir sana, daha çok sevda, daha çok sitem, ve aşk var bu
mektubumda, Sende beni sevdiğini söylediğinde korkaktın, ürkektin ya da
çekimser ve güvensizdin, ama söylemiştin sevdiğini titrek ses tonuyla,
nedenler büyükmüydü bilmiyorum. Ben o nedenlerin büyüklüğünü gördüm ve
hissettim, o yüzden ayrılmayı basitleştirdik. Acı çeke çeke koptum
senden, mecburmuşuz başka çaremiz yokmuş öyle demiştin. İnan halen acı
çekiyorum ve çektiğini de biliyorum sevgilim. Seninle konuşmalarımızı,
sesini ve nefesini özlüyorum, saat tıkırtısı gibi kulaklarımda
çınlıyor. Hiç unutmadım ki!… Hatırlıyor musun ilk gün isminle
seslenirken çok şaşırmış ve heyecanlandığını söylemiştin. Açıkçası
senden daha çok heyecan sarmıştı bedenimi, yüreğimi sevdan kuşatmaya
başlamıştı bile, beyaz bayrak çektim, yenik düştüm sevdanın
büyüklüğüne, seni sevdiğimi hissetmiştim sevdiceğim, güzel gözlüm.
İtiraf mıdır bilmem ama her şeyi seninle yaşamak istiyordum doyasıya,
kaçak ve yasak sevişmeler, soğuk gecelerde ısıtacaktı bizi, seviyorum
deyişini, özledim deyişini, özlüyorum sevgilim.

Bu mektubu verecek ne bir postane ne de postacı var, hepsini yaktım.
Sen gidince köpekler kovaladı duygularımı, ısırdılar, parçaladılar
sensiz zayıf yönümü, soğuk aldı sevgisiz kalbimi, çok ağrıyor. Acı
çekiyorum sensiz pazartesilerde, sensiz salılar anlamsız, çarşambalar
soğuk, perşembelerim evde geçiyor, cuma cumartesilerim pazara karıştı.
Tatildeyim sevgilim, sevmeyeceğim kimseyi, hiç iş başı yapmayacak
gözlerim, iş tutmayacak ellerim, emir almayacak sessizliğinden paslanan
kulaklarım, ömür boyu tatildeyim bir tanem. Seni sevdiğimi melekler not
almışlardır sevap haneme, hesap günü alem bilecek. Dilime soracaklar
neden sevdiğimi, gözlerim anlatacak bütün özlemimi, yüreğim söyleyecek
aşk ateşine düşüp yandığımı ve yaradan beni affedecektir senin gibi
melek birini sevdiğim için. Bu mektup gelmişim, geçmişim, günahlarım ve
sevaplarım olacak. Sen bu mektubu belki de okuyamayacaksın. Her kes
gibi dudak büküp geçeceksin. Bu ne bir merhaba, ne de bir elveda, nasıl
anlam vermek istersen. Gözlerim gözlerine hasret, dilim ismine,
kulaklarım sesine uzak, kalbim sevgine, seni çok sevdiğimi kimseler
bilmeyecek. Kurumuş bir gül gibi solup gidecek, mecnunun leylasını
beklediği gibi, hiçbir zaman kavuşmayacak ellerin ellerime ve bir gün
karşına çıkıp seni ne kadar çok sevdiğimi haykıracağım cümle alem
içinde, bekle geleceğim dönüşü olmayan yollardan..... Bekle geleceğim
sevdiceğim...

.....Kimseler Bilmeyecek
Bir gün öleceğim virane meyhanede,
Elimde kırık kadeh, ağzıma kan dolacak.
Şarkımızı çaldıracağım, dertli kemancıya,
Son defa ismin dilimde, olacak...