Recep Oğlan Küçükken

Üçüde aynı mahallede dünyaya geldi...ilk önce Bülo sonra Reco ve en son
Abdo...Bilenler bilir,onlar doğduklarında herkes gibi "masum" birer
bebekdi...Ağladılar,gülücük saçtılar,mama yediler,emeklediler ve
yürüdüler...Bir süre sonra ise,bugün bile her saniye süren, "beyin
yıkama" işlemi onlarada uygulandı...Ve değişim başladı...Reco daha iki
yaşında iken "fırça" gibi bıyıkları belirmeye başladı...kıyamet alameti
sandılar..sonradan haklı çıkacaklardı...Bülo en büyükleri ve
dolayısıyla "abi" leri idi...Abdo ' nun pek sesi çıkmazdı.Reco ve Bülo
onu nereye sürükler ve ne yapmasını isterse onu kesinlikle
yapardı...yıllar yılları kovaladı ve yaşları farklı olduğu halde, aynı
anda ilkokula başladılar..kayıt sonrasında okul numaraları belli oldu
ve çok ilginçdir; lise ve üniversitede de aynı numaralar ile okul
hayatlarını sürdürdüler...Bülo 367...Reco 47...Abdo 864..numaralarını
alıp ilkokula başladılar...okumayı her üçüde "geç" sökebildi.çünkü
öğretmenlerinin tüm ısrarlarına rağmen A,B,C... yerine
elif,be,...demekde ısrar ettiler...sonunda baktılar "aptal" durumuna
düşecekler hemencecik okumayı yazmayı söktüler (bu kurulu düzene "ilk
karşı çıkışları" idi... ve başarısızlıkla sonuçlandı...) yaz tatilinde
yine bir tarikata ait kuran kursuna devam ettiler...Kursa ilk önceleri
istemeyerek gittiler, ama kursu veren "sürekli ağlayan ve Jazz
dinlemeyi seven adam" onları çok etkiledi..adam her lafından sonra
salya sümük ağladığı halde neden "GÜLEN" dediklerini sonra çok iyi
anlayacaklardı...hepimiz gibi..."sürekli ağlayan ve Jazz dinlemeyi
seven adam" onlardaki cevheri keşfetmişti ve ince ince işlemeye
başlamıştı.üçüde çok küçük oldukları için bazı şeyleri pek
anlamamışlarıdı.Ama büyüdüklerinde çok çok iyi anlaycaklardı...mesela
,"GÜLEN" adamın evine her gittiklerinde hep kırmızı telefon çalar ve
"türkçe" değilde neden "İngilizce" konuştuğu gibi.evin içi hep çok
kalabalık olurdu..ve "GÜLEN" adam telefonda hep aynı şeyleri
söylerdi...genelde az konuşur ama çok dinlerdi... "okey-yes
sir-okey-yes sir"....ikinci sınıfa başladıklarında okulun her yerinde
resimleri olan "sarışın mavi gözlü" ve o güzel gülümsemesi ile her
gördüklerinde içlerini ısıtan adamın ATATÜRK olduğunu
öğrendiler...neler neler yapmıştı o büyük insan..daha ilk anlardan
itibaren üçüde onu çok sevdi...evlerine gittiklerinde sevinçle anne ve
babalarına ATATÜRK ile ilgili öğrendikleri yeni şeyleri anlatmak için
can attılar ama nedense hep soğuk ve umursamaz bir tavır ile
karşılaştılar.Okulda öğretmenlerinin anlattıkları ile anne babalarının
onlara anlattıkları arasında dağlar kadar fark vardı ve anne
babalarının anlattıklarına göre "sarışın mavi gözlü" o güzel adam çok
kötü biri idi..üçüde garip bir ikilemde kaldılar ama en sonunda onları
büyüten ve yetiştiren AİLE lerinin dedikleri doğru olmalı idi..bundan
sonra ki hayatlarında o yönde ilerliyecekleridi .. üçüde birbirine ASLA
söylemeyedi ama onlar hala o sarışın mavi gözlü adama hayranlar ve
minnettarlar...23 nisan çocuk bayramı gelmişti... gelenek üzerine
çocuklar bir süreliğine il ve ilçelerdeki "makamlara" geçici bir süre
vekalet ederdi...Abdo içlerinde en sakin ve efendi! olduğu için
öğretmenleri 23 nisan sabahı valinin "makamına" oturması için onu
görevlendirdi..."makam" kelimesini duyan Reco nun aklı başından
gitti...Akşam Abdo yarın için hazırlık yapıyor ve ayakkabılarını
boyuyordu..kapı çaldı...gelen Reco idi...oğlum yarın o "makama" ben
geçicem tamam mı? hayır dedi Abdo,korkarak...Reco nun tüm ısrarlarına
rağmen Abdo ikna olmadı..Reco dedi ki; bari yarın "bir tur"
bindiriver...bakarız dedi Abdo...sabah tören yapıldı,şiirler
okundu...Valinin odasında bir sürü misafir vardı.yerel basından bir
gazeteci, bir komutan ve bir kaç kişi daha...öğretmenleri
Abdo,Reco,Bülo ve bir kaç çocuk ile kapıyı çalıp içeri girdiler...Abdo
makama geçti,sevinçle.yine gelenek üzerine çocuk bir yere telefon eder,
bir talimat verirdi ve uygunsa yapılırdı.. tam bu sırada dışarıdan çok
büyük bir gürültü duyuldu ve herkes dışarı fırladı.işte bu sırada Bülo
Abdonun elini kolunu tuttu ve makamdan indirdi.Reco hemen makama
kuruldu ve telefona sarıldı.daha önce nereden bulmuşsa bulmuş milli
eğitim müdürlüğüne telefon açtı ve başladı hızlı hızlı konuşmaya;"
şimdi dediklerimi aynen yapıcan müdürüm..önce bütün ilkokullarda kız
öğrenciler etek yerine pantalon giyecek,sonra...." tam o sırada içeri
vali ve yanındakiler girince konuşması yarım kaldı...öğretmeni başta
olmak üzere herkes çok sinirlendi.sonra anlaşıldı ki dışarıda ki büyük
gürültüyüde Reco ve Bülo ayarlamış...o gün herkes ona çok kızdı ama
valinin odasında ki "komutan" hiç bir şey söylemedi..ama Reco ya öyle
bir bakış attıki...o bakış yıllarca rüyasına girdi..yazın kursda
"GÜLEN" adama bu başarısız girişimi anlattı..."GÜLEN" adam tabi ki
gurur duydu...ve daha yolun başındasın, bu iş çok ince bir iştir dedi
ve yavaş yavaş , içten içe yapacaksın ...anlamıştı Reco...tamam
dedi..Üçüncü sınıfta okul numarasına taktı bu sefer;niye Bülo 367,Abdo
864 de benim ki sadece 47 diye...öğretmenim dedi; ben 47 yi az buldum
benim numaram en azından 100 olsun...öğretmenden öyle bir cevap aldı
ki; bak oğlum Reco, sen yat kalk dua et 47 numara aldığına,ben olsam bu
davranışlarından ötürü okula bile almazdım seni.kaldı ki 100 numarayı
alman ASLA MÜMKÜN OLMAYACAK...bu sefer Reco ısrar etti; öğretmenim
şimdi babam size 10 kilo bulgur ile 1 ton kömür verse olur mu bu iş?
öğretmen çok kızdı ve ilk defa bir öğrencisine okkalı bir tokatı
yapıştırıverdi...Reco sersemeldi ve bir sürü "yıldız" gördü..Reco tüm
bunları yaşarken çocukluğunu pek yaşayamadı...en çok oyuncak gemiler
ile oynamayı severdi...söz verdi kendi kendine, bir gün oğlum olursa
ona 100 metrelik bir "gemicik" alacağım...oynasın garip...ortaokula
başladıklarında "sınıf başkanlığı" olayını taktı kafasına...bu sefer
"abi" leri Bülo ya danıştı; ne yapsam kazanırım diye sordu."Dindar" ol
yeter dedi..tamam dedi...Reco sınıf başkanlığı için çalışmaya
başladı..her tenefüs bir iki arkadaşına şekerleme,dondurma
ısmarladı.aklına estikçe herkesin rahatça görebildiği yerlerde namaz
kılmaya başladı.ne zaman sorsalar "oruçlu" idi...Reco nun oruçlu olma
durumu iki üç ay hiç bitmedi...bir şey yemediği için zayıfladı
gariban...Din kültürü derslerinde her soruya atıldı ve öğretmenini
terleten sorular sordu...ve sonunda 35 kişilik sınıfta 47 oy alıp
"sınıf başkanı"oldu...nasıl oldu biz bile anlamadık dostlar...Liseyi
bitirdiklerinde Abdo 18 yaşında iken 2 yaşında bir kıza "aşık olmuş
gibi" oldu ve evlenmek istedi.Tabi ki başta ailesi olmak üzere herkes
karşı çıktı bu işe "ahlaksızmısın sen" dediler...30 yaşına geldiğinde
14 yaşında olan "aynı" kızla evlendi.o zaman ahlaksızlık olan şey bu
sefer mürüvet olmuştu...Abdo gene bir şey anlamamıştı bu işten..Bu üç
çocuk hala "kayıp" ve bulanların insaniyet namına Türkiye
Cumhuriyetininin gerekli makamlarına "teslim etmeleri" saygı ile arz
olunur.....