Ben AŞkim

Ben aşkım

fitarihinde muhtelif cömertlikler doğurdu beni

hayatın kıpırtısıdır yüreğimi kancalayan atılgan düşlerime

hiçbir kalemin çizemediği bir yeryüzüm var –saklıdır–

iyi hal üzre yoğunlaştıkça kalbim

ayın rahminde rahmana açılan eller benim elimse

aşkımı söylemeye bu can az gelir.



Ben aşkım

şair körfezime tabiat imge taşır ben ceylan adım

şiirim yılan kabuğunca soyunur suya nakşeder kuytulardan

usandıkça girerim kemik köprülerimin kıl besleyen evine

düşe-kalka tozuturum gövdemi sana karşı

okurum yastığıma yazılmış gül cengini kâlû belâdan beri

çavdar ekmeğine varınca bir sarı anka

çaprazlanmış bir aşkı yürürlüğe sokarım.



Ben aşkım

gümrah gözlerimde harfi harfine sen varsın

kıyamet arşivinde yağmurlanmış bu gözlerimde

çok muhacir olmuş süryani ilinde kıyama durmuş

utanmış arınmış yanmış velhasıl

ve benim kükremiş zamanımda ölçmüş kendini

bir nişan almış azrail örtülü namus gelincik

evcil tutmuş isyanları kendinde şahan kıymış

esmiş yemenlere eşkiya rüzgârlarla ve bana doğru

üç usul devenin ümmi çobanı aşkımın selâmı

veysel karani.



Ben aşkım

kimse dolduramaz bu fukara isteğimi karşılanmış sevdayla

zenci bir çocuğun göz aydınlığında kokar dururum

kokar dururum eğrelti kalmış yontulmamış zamanda

uçtukça havalandıkça bütün bu kuşlar ve aramakla sözlü ben

hamd ü senalarımı göklere düğümlerim

sevgilim bozdikenler içinde rüya yollayan hür ağzımla

bir akkuşun uçuşundan inanç emerim.



Ben aşkım

işte böyle bir tutam köz koyarken kalbime serinkanlı

ferah kentler adına hicretlerim gitgide çoğaldıkça

yakup bir gözde anneler anneleri hep bekledikçe varım

ve bütün yollarım hakka çıktıkça çekingen kırlangıçlar örneği

filintam elimde namlu kaldıkça

ben aşkım.



Ben aşkım

kardeşim söz atmış mercan benzerliklerle

çemrenmiş gömleğimde açık ve gerili pazım

bu uyanık göbeğim alanlarda attıkça

öpüşler kovalarken sizi inci kızlarım

demir atacağım bulutların ardından menekşeler kentine

umuda yakı yaktım

ben aşkım yavrum.